Por fin...

... alguén o di. Xa pensei que era o único que pensaba que de verdade importante neste país non era qué carallo fan os catalais, se son ou non nación, se están ou estamos tutelados polos das pistolas (os uns e os outros); senón o chegarmos a fin de mes, que comer uns fréxeles da praza estase convertendo nun luxo, que cada vez me reteñen máis do meu xornal. E iso que son consciente que non teño dúbida, grazas a un traballo máis ou menos estábel (por fin!). Pero xa cheiraba a manobra disuasoria e demagoxia da peor. Non digo que non sexan importantes, pero eu non como diso, como a maioría dos exaltados de hora de café e tertulia de sobremesa que sentencian coloradiños sobre todo isto. Debe ser o de non ter tv que me fai un becho raro...