Cans de palleiro

Cans de palleiro, guichos, perdigueiros e caldelás para min eran sinxelamente cadelos, cas de caza e vacas (do país, pra distinguilas das marelas, ratinas e pintas).
Un exemplo máis do descoñecemento de nós mesmos. Inda máis, can de palleiro era algo pexorativo (e aínda o é). Pero tamén é o acompañante fiel do paisano. O vixía da casa. O xoguete dos nenos. O garda da facenda. Por iso miña nai non quería que zancarnearamos sós polo monte sen levar connosco o cadelo da casa.

Terán futuro...?

máis en culturagalega.org e na voz