Pagou a pena ir...

a pesares de viaxar de noite no transiberiano, das dúas horas de retraso pra vir e da hora e pico pra ir, de chegar tarde ao traballo o luns, da resaca do domingo, da morriña multiplicada, do cansazo, de non ir en meses e xuntar todos as viaxes nun só ....

conseguín encher o frigo, ter as pilas coma novas, repartir bicas e bicos por Ventosela adiante, ver orballar e os farrapos da néboa nos montes, traguer o preciso para unha poción máxica como é debido, deixarme agarimar pola matriarca, estrelarme en familia o sábado-noite, fartarme a filloas (das negras, por suposto!), cheirar as follas dos castiñeiros...

por que carallo non o farei máis veces!

xa queda menos prá próxima... desta vez agardo que sen atrasos!